دکلمه "کافی شاپ های تنها"

دکلمه "کافی شاپ های تنها" با صدای خودم

برای گوش سپردن بر روی این لینک کلیک کنید

گوش سپردن به دکلمه

کافی شاپ های تنها

صدایت چه آشناست دوست من
یادگار روزهای با هم بودن
صدای شکسته شبهای شهر
صدای دوستان از قبل
دستان تنهایی من......
اما انگار دیگر نیست صدایی
گوش کن
هنوز صدای دوستان
همهمه ی کافی شاپ های تنها
و همهمه باز
آتش زدن خطی سفید
و چرخاندنش
یادم می آید
هر شامگان

به تنهایی

این روزها سوت و کور شده ام
به تنهایی
همه را در چشمانم گنجانده ام
اما زمانش هیچ گاه فرا نخواهد رسید

دستانت را کم آورده ام...

خون می گریم...

چه بگویم خواهرم از جفایی که به تو شد
خون گریه کنم برادرم
دستم خالی ست
مادرم می دانم تنهایی
پدرم میدانم در سینه زخمی عمیق داری
اما تصور نتوانم کرد
گریه هایی که سوی چشمانت را برد
در غم تنها جگر گوشه ها

من توان دیدن ندارم
چشمی ندارم که زخمی بر تنت ببینم
خواهرم چگونه بر دوش خود
تحمل میکنی بار مرا

برادرم چگونه نگاه کنم
ببینم دردت را
تمام عمر باید اگر خونی باقیست
تقدیم یک قطره اشک چشمان زیبایت کنم

درد میکشی از درون
میسوزی از برون
تا گرمای وجودت
مرا در این سرمای وانفسا
شعله ور کند

پدر می گرید
مادر فریاد میکشد
دخترانه ام
برادرانه ام
هیچ ابریست کزین آتش خسته
بارانی شاید
امیدم
تمام عمرم
کدامین دست بر چشمانت
کدامین پا بر سینه پر از امیدت
کدامین درخت بر دامنت

پدر میگرید
مادر فریاد میکشد
دخترانه ام
برادرانه ام

خون، بیم، امید

تکه هایی از شور
قطعه هایی از نور را بر یکدیگر تلنبار میکنم
که شاید مرهمی باشد بر زخم دیرینه ام
ایرانم

که شاید بر هزاران سوال بی جواب در ذهن
پاسخی بس ناچیز
در میان تاریکی و بیم
امیدی را بشکفم در دل

در دستانم ریزش قطره قطره خون برادرانم
در قلبم تکه تکه وصله هایی از درد مادرانم
در چشم خون میبیند چهره های
سرد و تکیده
خسته
چون پدرانم

من نمیگویم اگر قطره ای باران
من نمیگویم اگر قطره ای خون
قرمز و سبز و سفید باید
آنگاه درختان وطن سیراب خواهد شد

کابوس آلود

انسان همیشه به دنبال تغییره، تغییر در هر چیزی که بتونه. اما خیلی چیزا رو نمیشه تغییر داد، حداقل بیشترش غیرارادیه. مثل خواب دیدن. بعد اونوقت که کابوس ها سراغت میان. خیلی کلافه میشی وقتی چیزایی رو تو خواب میبینی که اصلا شاید ربطی نداره به زندگیت و یا اونقد ربط داره که نه تنها تا صبح فکرش، خواب رو ازت میگیره بلکه تمام روز فکر میکنی که چرا باید همچین خوابی سراغ تو بیاد.

تا اونجایی که یادمه غم انگیزترین لحظه هایی که تجربه کردم توی خواب و رویا بوده، توی خواب فقط خودتی و سکوت، مثل برزخ میمونه به خاطر همینم هست که تنهایی و بقیه هم خواب. اشک هاتو کسی تو خواب نمی بینه و شروع میکنی به گریه کردن. میگن اگر تو خواب ناراحت باشی حتما قراره اتفاق خوبی واست بیافته. وقتی تو خواب تنها میشی حفره درون بدنت عمیق و عمیق تر میشه مثل یه چاه که سرتو کردی داخلش و زار و زار گریه میکنی و میریزی تو اون چاه عمیق. بلند میشی و باز هم تنهایی، بیشتر وجودت رو فرا میگیره. خودتو کاملا محصور کابوس هات میبینی و به اشک ریختن ادامه میدی.

دریای متلاطم

گذشتن از میان خشم دریای طوفانی
قایقی باید
تا تمام وجودت غرق آبی بیکران
قلبی ناتمام
تا وجودت را پاک کند از هر آنچه بدان وابسته ای

زمانی دور
باید دور ریختن را میکردم آغاز
دریای بیکران من
تنها مکانی بود برای ایستادن و
نگریستن به تمام آنچه به آن
دنیا را نظاره میکردم

من همه چیز نبودم
و تو همه امید من
برای رسیدن

این جا مکانی ست به وسعت تمامی گناهان ما
که به آن عشق می ورزیم
اینجا زمانی ست
که اگر باز می ایستاد
طبیعت را گام میگذاشتیم
تا ابدیت

وجودم را پر می کنم تا بدانم
هنوز هستم
اما دیگر توانستن واژه ای
امکان پذیر نیست برای ماندن
برای منی که به جستجوی خودم
و توئی که به دنبال عشق

گذران لحظه لحظه امواج این دریای طوفانی
مرا از خودم بی خود میکند
زمانی که قدم میگذارم بر امواج متلاطم
زیر پایم حس میکنم خیانت را
میان عشق و حقیقت
حس میکنم تو راکه همیشه شناور
همچون یه تکه پاره زندگی
به عمق مواج اقیانوس ها
فرو رفتی